Polega na ocenie procesów zachodzących w układzie nerwowym dziecka. Rozpoczyna się od wypełnienia kwestionariusza dotyczącego rozwoju dziecka, następnie odbywa się obserwacja i w przypadku dzieci powyżej 4 roku życia wykonywane są specjalistyczne testy.
zaśnięciem, wyciszeniem się,
jedzeniem,
koordynacją ruchową,
ubieraniem się,
utrzymaniem równowagi,
koncentracją uwagi,
jazdą samochodem,
nadruchliwością,
impulsywnością,
przytulaniem się,
dostosowaniem siły do zadania,
opanowywaniem czytania i pisania,
zbytnią wrażliwością na dźwięki lub światło,
nauką jazdy na rowerze, czy hulajnodze,
akceptacją materiałów ubrań, metek,
akceptacją sytuacji, że (dziecko) jest brudne,
z opanowaniem potrzeby silnych doznań, np.: skoków, szybką jazdę na rowerze, itp.,
zabiegami higienicznymi, np. myciem włosów, obcinaniem paznokci,
lękiem przed upadkiem, wysokością, odrywaniem nóg od podłogi, np. przy wchodzeniu po schodach,
umiejętnościami z zakresu motoryki małej, np. przy wycinaniu, kolorowaniu, lepieniu, itp.
Polega na wspomaganiu procesów sensorycznych, w celu lepszego przetwarzania i reagowania na informacje pochodzące z różnych zmysłów. Terapia, przeznaczona dla dzieci prowadzona jest w formie zabawy. Ćwiczenia SI związane są z ruchem, dotykiem, smakiem, zapachem, wzrokiem i słuchem. Indywidualny dobór ćwiczeń wspomagających funkcjonowanie sensoryczne przyczynia się do poprawy funkcji motorycznych, behawioralnych, emocjonalnych, a także poznawczych.